از موارد مهمی که مصلحت در اجرای احکام نقش اساسی یافته و تشخیص و کارسازی آن به مکلفین وا نهاده شده است، ولایت و سرپرستی بر کودکان است. با آنکه سرپرستی بر کودکان به دلیل ناتوانی و حجر فراگیر آنها گستره ی وسیعی دارد، لیکن عنصر «مصلحت» دامنه ی آن را محدود می کند و نظام سرپرستی را موجه جلوه می دهد. با این وجود پرسش های متعددی در این باره مطرح است که چندان به آنها عنایت نشده است و بیم آن می رود که این کاستی و غفلت موجب تضییع حقوق کودکان یا اهمال و سوء استفاده ی سرپرستان گردد. نوشتار حاضر با منظور قرار دادن این موضوع و پرسش های طرح شده تلاش می کند طی پنج مبحث مفهوم، اهمیت و جایگاه مصلحت در سرپرستی و حضانت کودکان و تأثیر آن در تصدّی ولایت قهری و اعمال سرپرستی را بررسی کند و نسبی و متغیّر بودن این عنصر مهم را تبیین کند.
)